druivenstruik
Een opmerkelijke getuige van de transformatie van ons hotel in 2023 en 2024 was de grote druivenstruik aan de waterkant. Deze druivenstruik, die al jarenlang deel uitmaakt van ons stukje land, stond die hele tijd bijna midden in alle werkzaamheden. Er waren dagen vol activiteit, met bouwvakkers en machines die onophoudelijk werkten om de nieuwe kamers te realiseren.
Ondanks de drukte en het lawaai, bleef de druivenstruik standvastig en groen, alsof hij een stille bewaker was van de veranderingen die plaatsvonden. Hij zag hoe de oude structuren plaatsmaakten voor nieuwe, moderne kamers en hoe het hele terrein een metamorfose onderging.
Nadat de verbouwing achter de rug was en de rust weer was teruggekeerd, leek het een mooi moment om eens stil te staan bij wat er allemaal is gebeurd. Wat zou een betere manier zijn om dat te doen dan in gesprek te gaan met een getuige die alles van dichtbij heeft meegemaakt? Daarom besloten we om een virtueel interview te houden met de druivenstruik.
Interview met een druif
Ik: Hallo, druivenstruik! Hoe oud ben je eigenlijk?
Druif: Nou, ik ben een vitus Rembrandt, ben al bijna 50 jaar oud en kom oorspronkelijk uit het tuincentrum Labberton in Apeldoorn. Daar lag ik rustig te zijn totdat Frans me in 1977 zag en me meenam. Eerst stond ik bij de volière van zijn ouders en in 1997 brachten Aleid en Frans me als aflegger naar Friesland waar ik nu alweer zo'n 27 jaar sta. Ik heb hier heerlijk kunnen doorgroeien en heb veel druiven voortgebracht.
Ik: Hoe gaat het nu met je?
Druif: Het gaat wel weer goed hoor, maar die verbouwing was echt een beproeving. Gelukkig heb ik het overleefd en ik kijk uit naar volgend jaar. Ik herstel best snel, maar het was zwaar.
Ik: Was die verbouwing echt nodig?
Druif: Zeker, volgens mij was dat nodig. In 1997 hebben ze al met de gedachte gespeeld om dit deel er tussenuit te rijden. Gelukkig hebben ze me dat toen niet gezegd.
Ik: Wat heb je allemaal meegemaakt tijdens de verbouwing?
Druif: Nou, ik heb nogal wat gezien. Ik stond zo'n 25 jaar rustig tegen dat gebouw geleund en had me goed vastgezet met mijn takken. Het was minder fijn toen ze het gebouw waar ik al zo lang tegenaan stond met grof geweld tegen de grond werkten. Ik heb echt doodsangsten uitgestaan, vooral toen ze met die enge machines palen in de grond begonnen te duwen en hout tussen mijn takken oppakten. Ik dacht echt dat het einde druif was.
Tijdens die storm in mei 2023, toen de bouwvakkers moesten stoppen door de harde wind, stond ik lekker tegen een kozijn geleund totdat de wind dat kozijn omgooide en ik met nauwelijks steun in die vreselijke wind stond te kleumen. Een tijdje heb ik zelfs half in speciekuipen gestaan met vreemde grond die ik niet kende. En al die mensen, van lieve kinderen tot rauwe bouwvakkers, en op een keer in de nacht kwamen er een paar kwajongens uit de buurt langs. Dat hadden ze beter niet kunnen doen.
Ik: Wat vind je van al die veranderingen?
Druif: weet je, ik ben natuurlijke al wat ouder en al die veranderingen zijn niet altijd verbeteringen zeg ik vaak, maar kijk nou zelf, ik vind het er erg mooi uitzien. Ondanks al die onrust om me heen, hebben ze me goed verzorgd en me nu een mooi plekje gegeven in mijn oude vertrouwde eigen grond. In het najaar hoop ik dat Aleid weer mijn druiven kan plukken om er eindelijk nog eens wijn van te maken. Vorig jaar hebben die spreeuwen me flink leeggeroofd.
Ik: Hoe bevalt je houten skelet?
Druif: Leuk dat je dat vraagt! Die houten palen zijn van duurzaam hout, die gaan nog jaren mee. Even dacht ik dat ze de balken uit het gebouw zouden gaan gebruiken, maar die kunnen veel minder goed tegen de regen. Dat skelet is top, daar kan ik wel wat mee.
Ik: Was je nog van plan verder over het hotel te groeien?
Druif: Daag me niet uit, je weet dat ik dat kan. Ik hoorde Frans pas zeggen dat ik niet aan het nieuwe gebouw mag kleven omdat ik nu een eigen skelet heb, dus knipt hij dan mijn takken eraf. Kan prima hoor, je kent het gezegde: snoeien doet bloeien. Dus met een beetje mazzel geef ik dit jaar weer heel veel mooie druiven en natuurlijk schaduw voor de gasten.
Ik: Dat klinkt heerlijk! Bedankt voor dit gesprek, druivenstruik. Het was fijn om je perspectief te horen.
Druivenstruik: Graag gedaan! Ik ben altijd hier als je nog meer wilt weten.